
Beelden op het Vrijthof 2012
In 2012 zette Beelden op het Vrijthof voor de tweede keer tijdens Het Parcours een beeldend onderzoek uit naar de situatie rondom de hedendaagse cultuur in Maastricht.
Het beeld van een stad wordt tegenwoordig bepaald door city-marketeers die een geidealiseerd (stads)landschap willen presenteren om touristen en nieuwe inwoners aan te trekken en investeerders en bedrijven te binden.
Ook in 2012 – op het mooiste plein van Nederland!
Martijn Engelbregt, André Pielage, Jens Brouwers, Wouter Huis, Astrid Mingels en Studio Oneindigheid waren uitgenodigd midden op het “mooiste plein van Nederland” op het merk Maastricht te reflecteren.
De kunstenaars namen kritisch stelling in deze “ideale” wereld, een wereld op het snijpunt van de waarden en tradities van het verleden met de verlangens en de wensen voor de toekomst. Het plein werd een doolhof, werd in brand gezet en met water bedolven.
Deelnemende kunstenaars
Martijn Engelbregt (NL)
Alles mag, niets moet/
Alles moet, niets mag

Martijn Engelbregt bouwt voor Beelden op het Vrijthof een “dolhof” met bouwhekken. De woorden die hierop staan kunnen worden gelezen als: “ALLES MAG, NIETS MOET” – maar ook als: “ALLES MOET, NIETS MAG” Een verwijzing naar de ambities, maar ook beperkingen die Maastricht zichzelf oplegt.
André Pielage (NL)
Zonder titel

De plaats die het tegenwoordige Vrijthof beslaat heeft vroeger dienst gedaan als begraafplaats.
De oudste graven die hier door archeologen zijn ontdekt stammen al uit de 5e eeuw, toen de plek waar de Sint Servaaskerk nu staat nog slechts werd bezet door een eenvoudige houten kapel over het graf van de heilige.“Het mooiste plein van Nederland” heeft vol gelegen met dode lichamen.
Voor Beelden op het Vrijthof heeft André Pielage met een subtiele tekening op de bestrating van het plein dit verleden als een schim doen herleven.
Met speciale dank aan: Dhr. W. Dijkman, Centre Céramique.
Jens Brouwers (D)
Plaza Érotique

In de kiosk midden op het Vrijthof heeft Jens Brouwers in een onopvallend metalen doos een geurverspreider opgesteld. Geurverspreiders worden als marketingsinstrument op verschillend terrein gebruikt (bijv. verkoop-ruimtes in de retail, hotels e.d.), om welbevinden te genereren, de klantenbinding te verbeteren en hierdoor de verkoop van producten te vergroten. Door de subliminale verandering van de bestaande omgevingsgeur, wordt de reukzin van de mens en zijn emotioneel geleide beslissingen gemanipuleerd. Tijdens Beelden op het Vrijthof werd er gebruik gemaakt van een geur met een aphrodiserende werking. Deze genereert het gevoel erotisch te zijn en heeft tegelijkertijd een ontremmende en sensuele werking. Door middel van ventilatie en door de hoge positie van de geurverspreider in de kiosk werd de geur op het hele plein verspreid.
Wouter Huis (NL)
You are not here

Het werk van Wouter Huis voor Beelden op het Vrijthof bestaat uit een rode weerballon die boven het Vrijthof zweeft als een duidelijke markering met daaronder een banner met de opschrift “YOU ARE NOT HERE”. Met dit baken en deze ontkennende tekst refereert Huis o.a. naar het imago building van grote steden die zich meer en meer profileren als product en daarbij een dwingende identiteit creëren voor tevens de stad als zijn inwoners. Tevens roept hij vragen op bij de toenemende behoefte aan bevestiging van het “ergens zijn” door middel van digitale media zoals google maps, augmented reality apps en sociale media.
Studio Oneindigheid (NL,D)
Vloedgolf

Het is te lang eb geweest, de droogte blijft maar duren. M’n schoenen zijn stoffig, de afvoer is verzand. Stuur ons een golf die spoelt, schuimt en sleurt. Laat het vuile zweet klotsend in de putten verdwijnen. Leer ons weer waden door de stroom, op de plek waar het waden ooit begon. Ik wil glans zien, zuiver¬heid zien, zien hoe een weg wordt gezocht naar het dieptepunt. Deze stad is een woestijn, geef haar water. Het werk van Oneindigheid ligt op de dunne grens tussen verrassing en teleurstelling, nieuwsgierig-heid en irritatie. De groep maakt performances en installaties die voor een groot deel afhankelijk zijn van interactie met hun publiek. Het zijn voornamelijk situaties en ruimtes die spelen met de positie en verwachting van de toeschouwer. Zo ook het werk voor Beelden op het Vrijthof. Oneindigheid is een Duits/Nederlands collectief van vijf kunstenaars. Allen zijn afgestudeerd aan de ABK in Maastricht in 2011. De leden zijn Charlotte Lagro (1989), Chaim van Luit (1985), Guusje Sijbers (1990), Jörg Theissen (1975) en Joep Vossebeld (1989).
Astrid Mingels (NL)
Vrijthof onder Vuur

De kolossale massa die de kortste weg van A naar B neemt, soms even blijft staan en om zich heen kijkt. De massa wil niet het ‘gebaande pad’, maar een pad dat via een aangename route het doel bereikt. Zo ook bij het Vrijthof. Na dagen van observatie zijn er onzichtbare paden zichtbaar geworden, maar er is een zee van ruimte die overblijft. Deze ruimte, die door de massa voorbijgegaan wordt, maakt Astrid Mingels zichtbaar. 50 Zweedse fakkels in een raster markeren de oppervlakte van het Vrijthof die ‘overbodig’ is. Kunnen we deze leegte niet anders gebruiken?
Georganiseerd door
Stg. BohV
MMV
Jean Boumans
Dank aan
Het Parcours
Abraxas Culturele Evenementen
Huis voor de Kunsten Limburg
Stichting Brand Cultuurfonds
Provincie Limburg
Stichting Prins Bernard Cultuurfonds
Metis Notarissen